Pierwsze spotkanie

Dyplomata · Włóczęga

Wszedłem do wnętrza rezydencji namiestnika miasta Bełz. O dziwo strażnicy nie próbowali mnie zatrzymać, co też przyjąłem z wielką radością. Najwidoczniej zostali poinformowani o moim przybyciu. Moje stopy stawiały bezgłośnie kroki na miękkim, puszystym dywanie. Otworzyłem drzwi i wszedłem do środka obszernej, bogato zdobionej sali. Podchodząc do rzeźbionego w granicie stołu oraz drewnianego krzesła z aksamitnym obiciem zacząłem się zastanawiać, jakby tu przekonać tego wrednego dyplomatę ze wschodu do słuszności decyzji imperatora. Przecież nawet go nie znałem. Podszedłem wreszcie do krzesła, usiadłem i zapytałem się go: Witam szanownego pana. Imię me Ereg Dyplomata. Mam nadzieję, że będziemy zdolni dojść do czegoś sensownego i przy okazji nie zagryźć się nawzajem. - Uśmiechnąłem się szyderczo.

Dyplomata Wschodu · Włóczęga

Siedziałem w fotelu czekając na przybycie mojego gościa. Przyszedł punktualnie na spotkanie. Był chudy i wysoki, poruszał się anemicznie, czym stanowił moje zupełne przeciwieństwo. Kiedy wypowiadał szyderczo słowa zmarszczyłem z niesmakiem brwi. Tego typu żarty nie są tutaj pożądane. Jednakże ja również żywię nadzieję, że będziemy mile współpracować. Z czym przysyła cię wasz cesarz, mości Eregu? Tak przy okazji, moje imię to Guri Dyplomata. Ale lepiej odpowiedz, czego chce cesarz.

Dyplomata · Włóczęga

Zamyśliłem się. Nie wiedziałem, czy mogę odpowiedzieć mu wprost, czego żąda Val'Zakath. Musiałem to zdobyć, ale nie wiedziałem czy on się zgodzi. Postanowiłem jednak zaryzykować. Nie będę ukrywał, mości Guri, że jest to sprawa dosyć poważna i bardzo ważna dla umocnienia więzi między Wschodem a Zachodem. Mianowicie chodzi o zniesienie zakazu handlu między Wschodem a Zachodem z poprzedniego roku. Posiadamy olbrzymie zapasy dóbr i możemy je z łatwością eksportować. W tym rzecz, że jak zdążyliśmy już zauważyć, gospodarka Wschodu znajduje się w opłakanym stanie. Moglibyśmy wam pomóc, lecz cała rzecz leży w waszej gestii.

Dyplomata Wschodu · Włóczęga

Natychmiast zauważyłem zamyślenie się mojego gościa. Zaniepokoiłem się nieco, gdyż mogło ono dotyczyć jakiejś ważnej decyzji. Kiedy jednak usłyszałem, o co chodzi, parsknąłem. Ech, Eregu! Twoje oszczerstwa dotyczące naszej gospodarki są całkowicie bezpodstawne i żądam przeprosin z twojej strony. Co do zakazu handlu, on pozostanie dopóki nie skonsultuję się z moim królem. Później powiadomię cię w Val'Zeth.

Dyplomata · Włóczęga

Wyraźnie się zdenerwowałem, gdy usłyszałem o pozostaniu zakazu handlu. Wiedziałem, że prawdopodobnie Val'Zakath każe mnie pozbawić głowy. Musiałem pogodzić się z tą myślą, ale postanowiłem jeszcze spróbować. Guri, nie mogę cię przeprosić dopóki ty nie zezwolisz Zachodowi na handel. Twoje uczucia mnie zupełnie nie obchodzą, gdyż ja reprezentuję Vallorię która domaga się zniesienia zakazu.

Dyplomata Wschodu · Włóczęga

Zauważyłem, że mój przeciwnik wyraźnie zaczął się pocić gdy usłyszał moją odpowiedź. Podejrzewam, że cesarz kazał mu zerwać ten traktat, a w przypadku gdy mu się to nie uda ten każe go torturować albo wykonać egzekucję. Nie jestem tego pewien, ale tak się wydaje być. Gdy jednak usłyszałem, co powiedział wściekłem się. Nie możesz tak do mnie mówić, przynajmniej dopóki znajdujesz się na terenie naszego kraju! Odmawiam Vallorii zniesienia zakazu, dopóki nie skonsultuję tego z moim królem! A teraz wynoś się się do Val'Zeth na swoją egzekucję! Ostatnie słowa wypowiedziałem z nienawiścią.

Dyplomata · Włóczęga

Przygryzłem wargę. Wpatrywałem się tępo w ścianę myśląc, co mnie czeka za tą porażkę. Ściągnąłem usta, po czym wstałem. No cóż, muszę pana pożegnać mości Guri. Mam jednak nadzieję, że uda mi się przeżyć do czasu, kiedy dotrę do granicy. Po czym wyszedłem z pokoju.

Dyplomata Wschodu · Włóczęga

Patrzyłem z pogardą na niego, jak wpatrywał się lekko przerażonym wzrokiem w stół. W końcu pożegnałem go: Żegnam pana, mości Eregu! Na pewno przeżyjesz drogę do Val'Zeth, a co dalej to nie wiem. Kiedy już wyszedł z pokoju oparłem się na oparciu krzesła. Zacząłem myśleć, jak można rozpracować tego człowieka.

Dyplomata · Włóczęga

Szedłem wolno i spokojnie po krwistoczerwonym dywanie. Jego kolor przypominał mi krew, która zapewne niebawem będzie spływać po moim karku. Mimo to nie bałem się, wiedziałem że źle to rozegrałem. Trzeba było ponieść karę, ale gdybym trafił na dobry humor cesarza może bym zdołał go jakoś udobruchać. Kiedy wyszedłem poraziły mnie na chwilę promienie słoneczne. Strażnicy w swoich zielonych płaszczach zasalutowali. Miła odmiana po tej całej czerwieni. Zszedłem wolno po schodkach i poszedłem do stajni. Tam podziękowałem stajennemu, zapłaciłem mu wschodnią walutą i wsiadłem na swojego wierzchowca. Pojechałem do stolicy Vallorii.